susmak..tüm öfkenle..

dünyanın en zor eylemi....
bence;
" insanın yüreğinde, buz dağının altında bir yanardağı olduğunu bilerek yaşamaktır.
konuşmaktan değil, belki de kendinden korkmaktır. çünkü konuşursa, yalnız karşısındakini değil, kendisini de buzla donduracak, ateşle yakacaktır.

içinde kasırgalar koparken nefes alışını bile değiştirmeyecek, tüm kavgasını içinde yapacaktır.
yüreğini tüketecek, dışarı belli etmeyecektir.
tehlikelidir de...
kolayca kavga etmediği için, dolum noktası asla algılanamaz. emniyet sübabı yoktur. öfkesini dışa hiç vurmadığı için, herşey içinde birikir.
onun ne denli dolduğu, nasıl taşacağı hiç bilinmez. ve taştığı zaman hiç beklenmedik bir anda, normalde ufacık görünen bir şeyde çeker gider. 
çeker gider ve bir daha kolay kolay dönmez.
kısacası sinirlenince susan insan, korkulması gereken insandır.
çünkü hayatı paylaşmaz, her şeyi kendi içinde yaşar..





Bazen susmak gerekiyormuş
Bazen bomboş bakmak gerekiyormuş hayatın yalanlar...ına.
Anlamaya çalışmak saçmalık!
Anlamadan yaşamak gerekiyormuş
Ama bazen unutmak gerekiyormuş, unutulma pahasına
Zaman değilmiş gideni getiren
Aslında zamanmış var olanı götüren